آنات گرافیک

بیراه نیست اگر طراحی را در هنرهای تجسمی، همچون آمادگی جسمانی در ورزش بدانیم. طراحی مرحله ای است که نقاش در آن هنوز پیش از درگیر شدن با مبحث رنگ و با توسل به مبانی تجسمی، به آفرینش، سازمان دادن یا چیدمان عناصر بصری می پردازد و می کوشد تا چهارچوب اصلی اثر خویش را سامان بخشد. طراح می کوشد تا از طریق سازماندهی خط، سطح، تنالیته، بافت و غیره به ترسیم دنیای ذهنی خویش بپردازد. طراحی در هنرهای تجسمی به دو حوزهٔ کلی بخش بندی می‌شود. یکی حوزهٔ drawing است که شامل برداشت‌های شخصی یا تجربه‌های آزاد طراح از موضوعات گوناگون با بیان مستقل و به روش‌های متنوع می‌باشد که عموما دستی صورت می گیرد و دیگری حوزهٔ design است که شامل مراحل ترکیب و چیدمان عناصر بصری و فضا بر پایهٔ اصول طرح است و در رشته هایی مانند طراحی صنعتی، معماری و طراحی لباس کاربرد دارد. موضوعات دیگری همچون اسکیس، اتود و غیره نیز هر یک تعاریف و کاربردهای مختص به خود را دارند. ابزارهای طراحی از تنوع و گوناگونی بسیار زیادی برخوردار هستند که پرکاربردترین آن ها شامل مداد طراحی، زغال طراحی و آب مرکب است. ترسیم اندام، طبیعت بی جان، منظره و طراحی ذهنی مهمترین موضوعات مورد استفاده طراح می باشند.

کاغذ طراحی با مداد

کاغذها و مقواهای بسیاری برای طراحی با مداد وجود دارند ولی به صورت کلی سه نوع کاغذ رایج تر هستند. اول کاغذ کاهی که کیفیت پایینی دارد و برای طراحی با خط و اسکیس مناسب تر از طراحی با سایه روشن است و روی آن نمی توان ساخت و ساز کرد. دوم کاغذهای سفید رنگ چاپ و پرینت که کیفیت خوبی دارند ولی سفیدی بیش از اندازه آن برای برخی طراحان مناسب نیست. سوم کاغذ شیری رنگی است که در بازار ایران به آن کاغذ پارس می گویند و به خاطر رنگ خنثی و کیفیت نسبتا خوب، رایج ترین کاغد موجود برای طراحی در میان طراحان حرفه ای و هنرجویان است

تراشیدن و تیز کردن نوک مداد طراحی

مدادها را می توان با تیزبر یا کاتر تراشید تا نوک بلند و مناسبی برای طراحی روی کاغذ داشته باشند. مداد تراش ها نیز هرچند کارایی دارند ولی پس از مدتی کند می شوند. همچنین تراش های معمولی به میزان مناسب نوک مداد را بلند نمی تراشند. مناسب ترین تراش برای تراشیدن مداد طراحی، تراش رومیزی است که به دلیل شکل خاص تیغه خود هم نوک بلندی به مداد طراحی می دهد و هم دیر کند شده و کارایی خود را از دست می دهد

اسکیس یا یادداشت تند به ثبت سریع و آنی حالت مدل بدون در نظر گرفتن جزئیات آن گفته می شود

زغال، یکی از قدیمی ترین ابزارهای طراحی است و طراحان و نقاشان از آن برای طراحی مقدماتی تابلو و کشیدن اسکیس ها استفاده می کردند. زغال طراحی به دو گونه طبیعی و فشرده در بازار وجود دارد. زغال طبیعی یا زغال مو را از سوزاندن بدون هوای شاخه های باریک درختان می سازند و برای این منظور بیشتر از شاخه های درخت مو استفاده می شود. زغال فشرده نیز از ترکیب گرد زغال و چسب گیاهی ساخته میشود. با استفاده از زغال می شود خطوطی به باریکی مداد طراحی رسم کرد و هم سطوح بزرگ را پوشاند و با پهنای آن نیز میتوان لکه بوجود آورد. زغال مرغوب باید به راحتی روی کاغـذ حرکت کند و اثر بگذارد. اگر زغال خوب حرکت نکرد و تن کمرنگ قهوه ای بجا گذاشت، زغالی است که خوب عمل نیامده و نامرغوب است. برای پاک کردن طرح زغالی از پارچه نرم یا ابر و یا پنبه میتوان استفاده کرد، و از پاک کن برای روشن تر کردن و یا نور دادن به اثر استفاده می کنند. طراحی های زغالی را باید پس از اتمام کار بوسیله فیکساتیو ثابت نمود تا ماندگاری بیشتری داشته باشند

ساخت زغال معمولی

یک عدد چوب درخت مو را درون یک زرورق پیچیده و بوسیله انبردست روی حرارت ملایم بگیرید. پس از چند ثانیه دود از آن بلند می شود. در این حالت بی درنگ آن را از روی حرارت بردارید و بگذارید سرد شود

کمپوزیسیون در لغت به معنای ترکیب و ترکیب بندی است و به چگونگی قرار گرفتن عناصر موجود در صفحه و ارتباط آن ها با یکدیگر گفته می شود

فیکساتیو یا ثابت کننده یک نوع پوشش است که برای ثابت نگه داشتن رنگ یا زغال به کار می رود. فیکساتیو مخصوص طراحی معمولا به شکل اسپری (افشانه) در بازار موجود است ولی بسیاری از طراحان و نقاشان از ثابت کننده مو (تافت مو) به جای آن استفاده می کنند که هم ارزان تر است و هم بوی بدی نمی دهد